Człowiek może zarazić się jajami glisty psiej (Toxocara cani) lub kociej przez drogę pokarmową. Jaja mogą się znaleźć w zanieczyszczonej odchodami ziemi lub piasku – np. w osiedlowej piaskownicy, w parku, na trawniku, a nawet wokół domu, jeśli przebywają tam zarażone czworonogi. Miejscem, gdzie często dochodzi do zakażeń u dzieci, są nieprzykrywane piaskownice, gdzie lubią załatwiać się koty.
Jaja glisty psiej u człowieka rozwijają się do poziomu larw, które trafiają do wątroby i innych narządów (powodując tzw. toksokarozę trzewną) lub, co zdarza się znacznie rzadziej, do gałki ocznej (toksokaroza oczna). U zarażonego człowieka, inaczej niż u psów, pasożyty nie rozwijają się w przewodzie pokarmowym. Mimo to zespoły wywołane przez larwy glisty prowadzą do poważnych problemów zdrowotnych, szczególnie u dzieci.
Pamiętaj, że jaja glist mogą znajdować się na sierści zwierząt. Podczas tarzania się po podłożu sierść zwierząt może zanieczyścić się inwazyjnymi jajami Toxocara. W przypadku zaniedbanych zwierząt jaja mogą osiągnąć stadium inwazyjne już na sierści.
Leczenie zarażenia u ludzi musi być prowadzone przez specjalistę chorób zakaźnych, po przeprowadzeniu odpowiedniej diagnostyki.
Oocysty to formy rozwojowe pasożyta Toxoplasma gondii. Zwierzęta kotowate wydalają je razem z kałem. Dlatego bardzo ważne jest regularne usuwanie kocich odchodów z kuwety. Oocysty stają się inwazyjne po około 2-5 dniach w środowisku zewnętrznym i zachowują zdolność do zarażania przez wiele miesięcy.
Oocystami mogą zarażać się ludzie i inne gatunki zwierząt. Do zarażenia może dojść poprzez kontakt z inwazyjnymi oocystami w kocich odchodach, ale także po spożyciu surowego lub poddanego niedostatecznej obróbce termicznej mięsa i narządów wewnętrznych zarażonych zwierząt - np. surowej wieprzowiny.
Przypadki osiedlania się tasiemca Dipylidium canium w organizmie człowieka są rzadkie, choć możliwe. W cyklu rozwojowym tego tasiemca żywicielem pośrednim jest pchła psia lub kocia, tzn. że formy larwalne tasiemca występują w organizmie pchły. Prawdopodobieństwo zarażenia się człowieka występuje więc w środowisku, w którym przebywają zapchlone zwierzęta.
Innym rodzajem zagrożenia są tasiemce z rodzaju Taenia, których jaja mogą znajdować się na sierści psów/kotów lub w ich odchodach.
Rezerwuarem tego pasożyta są głównie ludzie, ale także niektóre ssaki domowe (psy, koty) i dzikie zwierzęta. Zarażenie szerzy się łatwo drogą pokarmową, przez zanieczyszczone ręce lub częściej wodę (pitną lub rekreacyjną, np. w basenach, jeziorach, czy rzekach), rzadziej przez zanieczyszczony pokarm. U psów i kotów pasożyt występuje w odchodach. Zarażenie u ludzi nazwane jest lambliozą.
Poza powyższymi pasożytami istotne dla człowieka zagrożenie stanowią inne gatunki tasiemców: tasiemiec bąblowcowy jednojamowy, wywołujący tzw. echinokokozę i tasiemiec bąblowcowy wielojamowy, odpowiedzialny za tzw. alweokokozę). Źródłem tych tasiemców są zarażone psy lub dzikie psowate np. lisy, jenoty.
Zarażenie tymi pasożytami prowadzi u człowieka do powstawania torbieli w różnych narządach wewnętrznych (najczęściej wątrobie). Choroba często przez bardzo długi czas rozwija się bezobjawowo, prowadząc do poważnego uszkodzenia narządów.
Psy i koty są podatne m.in. na glisty, tęgoryjce, włosogłówkę, tasiemce, kokcydia, czy gargię. Oprócz pasożytów w zwierzęcych odchodach mogą występować wirusy, np. parwowirus i wirus nosówki. Te wirusy są dużym zagrożeniem dla naszych czworonogów i wywołują groźne choroby, które mogą zagrażać życiu pupili, zwłaszcza niezaszczepionych lub bardzo młodych.
Poprzednia
Następna