Edmund Woźniak urodził się w 1923 roku w Górze jako syn Szczepana i Pelagii. W 1931 roku rodzina przeprowadziła się do Borku Wielkopolskiego. Tam pan Edmund skończył szkołę podstawową, a w 1936 rozpoczął naukę w jarocińskim liceum, którą przerwał wybuch II wojny światowej. W 1940 roku pan Edmund rozpoczął pracę jako robotnik, a trzy lata później został przeniesiony pod Ostrów Wielkopolski. W 1945 roku pan Edmund przeszedł szkolenie dyżurnych ruchu, a po zdaniu egzaminu został przeniesiony do Koźmina Wielkopolskiego. Jeszcze tego samego roku został oddelegowany jako dyżurny ruchu do Stronia Śląskiego. W 1950 roku pan Edmund został zawiadowcą stacji i rozpoczął naukę w zaocznych Technikum Kolejowym we Wrocławiu. Po jego ukończeniu został przeniesiony do Kolejowego Biura w Świdnicy, gdzie pracował jako inspektor finansów. W 1971 na prośbę pana Edmunda przeniesiono go do Poznania. W 1984 roku przeszedł na emeryturę.
14 czerwca 1946 roku pan Edmund zawarł w Borku Wielkopolskim związek małżeński z Genowefą z domu Kowalczyk. Małżeństwo doczekało się córki i dwóch synów. W 2012 roku, po śmierci żony pan Edmund zamieszkał z córką. Stulatek doczekał się 5 wnucząt, 9 prawnucząt i jednego praprawnuka. Pan Edmund cieszy się dobrym zdrowiem, ma pogodne usposobienie, a pozytywne nastawienie od życia i ludzi jest jego receptą na długowieczność.
Poprzednia
Następna
